شباهنگ

ببین که زلف بنفشه چسان* پریشان شد

صبا ز کرده‌ی خویشش چو من پشیمان شد

زبور عشق* زند با صدای داوودی

دمی‌که هدهد افسر* پیِ سلیمان شد

به شهر مُحتسبی گفت روز حق سوزد

هر آنکه باده گرفت و نقیض* پیمان شد

چو وصف باده‌ی سوری* ز پیر * ما بشنید

بزد چمانه‌ی لعل* و برون ز ایمان شد

به شرط بوسه‌ی ساقی، به اندرون* میرفت

چو طرح مسئله آمد ز دیده پنهان شد

مکن‌جفا تو، چو شمعی به عشق پروانه

که از وفای به عهدش ز شعله بریان شد

کجا ز عشق شود آگه زاهدی خودبین

که هر که عشق چشیده فدای جانان شد

به مویه* گر به نشاند دلش شباهنگ

مبر گمان غم هجران دگر به پایان شد

* چسان = چگونه

* زبور عشق = راز و نیاز‌های داوود با خداوند که به زبور معروف شد

* هدهد افسر* پرنده‌‌‌ای که پیغام‌سلیمان را به گفته قرآن به ملکه سبا میبرد و جواب را میآورد

* نقیض = نقض کننده قانون ، یا هرچیزی دیگر

* چمانه لعل = پیمانه‌ی شراب

*باده سوری = شراب ارغوانی

* پیر = منظور مرشد و راهنما

* اندرون = خلوتگاه * مویه = گریه و زاری